Woerden
Piet de Gruyter
In Woerden was een de Gruyter in de Voorstraat No 19
Het heeft lang geduurd voor dat er foto's beschikbaar kwamen, ik kon er niet aankomen
Woerden
Piet de Gruyter
In Woerden was een de Gruyter in de Voorstraat No 19
Het heeft lang geduurd voor dat er foto's beschikbaar kwamen, ik kon er niet aankomen
Nu vandaag de 12-3-2012 heb ik foto's gehad van de
Gruyter in de Voorstraat `19 Woerden
de Gruyter in de Voorstraat 19 Woerden
Woerden Voorstraat 19 J.P. Rijkenberg voorheen de Gruyter
Geachte heer zwart,
Hier zijn 4 foto’s uit mijn verzameling van de Gruyter uit de Voorstraat Woerden.
Met vr gr
Piet van der Zouw
Club van Ooit Woerden.
Geachte heer Zwart.
Tijdens het doorzoeken van een paar kisten oude foto’s die ik heb gekregen kwam ik deze foto tegen.
Voordat het een de Gruyter winkel werd was het ook al een kruidenierswinkel en zoals u ziet en was dit DELI genaamd.
Deze was op de zelfde plaats op Voorstraat 19 Woerden, maar ik denk dat de Voorstraat toen der tijd Hofstraat werd genoemd.
M vr gr Piet van der Zouw
Beste heer Zwart,
Vandaag in het Algemeen Dagblad uw berichtje over De Gruyter Woerden gelezen en de site bezocht.
Daar word gesproken over Voorstraat 49 als vestigingsadres.
Volgens mij klopt dit niet, aangezien Voorstraat 49 m.i. verderop was, en de winkel van Kortekaas.
Het De Gruyter pand op de foto´s moet zijn Voorstraat 19.
Met vriendelijke groet,
Arend van Beelen
P.S. wel leuk de foto´s van De Gruyter Katwijk.
Een feest van herkenning, dit is n.l. het buurtje waar ik ben opgegroeid.
Goedemorgen,
Met belangstelling heb ik het stukje gelezen met de oproep voor foto’s van de gruyter, voorstraat Woerden.
Mijn moeder (Willy Liefhebber) heeft daar gewerkt in de jaren ’60.
Zij trouwde in 1959 met mijn vader Jan Griffioen die zij winkel tegenover de Gruyter had (Voorstraat 16, bloemenmagazijn Alpina).
Mijn moeder is nog steeds in leven en wordt op 7 augustus 85 jaar.
Zij was werkzaam als cheffin in Woerden en heeft voor die tijd nog bij de Gruyter in Gouda gewerkt.
Misschien interessant voor u om e.e.a. bij haar na te vragen.
Ze weet nog heel veel en heeft ook nog contact iemand die destijds bij haar werkte.
Ook getuigschriften heeft ze nog.
Met vriendelijke groet,
Margot van Ulden-Griffioen
Geachte heer Zwart,
Ik heb begin jaren 50 bij De Gruyter in Woerden gewerkt.Ik woonde in Bodegraven en ging elke dag met de trein of op de fiets naar Woerden.
In die tijd was alles net even anders als in de reacties vermeld.
Elke maand balansen en alles moest tot op het laatste pak lucifers kloppen.
Speciale schorten om het koper te poetsen, er mocht niet gesnoept worden en nog meer behoorlijk strenge regels.
Ik heb mijn opleiding in Gouda gehad en ben daarna zoals gezegd in Woerden geplaatst.
Ooit heb ik met een speciale verkoopactie het beste verkoopresultaat behaald.
De prijs?
Een dag naar Den Bosch met de winnaars uit andere rayons.
We kregen een rondleiding in de fabriek en afsluitend een diner.
Met het toenmalige personeel heb ik een erge leuke tijd gehad.
Ik herinner me de volgende namen nog:
Map Boele, ook uit Bodegraven;
??? Willems uit Woerden die verloofd was met Joop een dames kapper die een paar huizen verder zijn zaak had;
Riet, die verliefd was op Harry, die in de meubelzaak aan de overkant werkte;
Bep, die naar ik meen uit Montoort kwam.
Wat me ook erg is bijgebleven is de moord op een Woerdense politieagent.
Ik zie de begrafenisstoet nog door de Voorstraat gaan.
Indrukwekkend. Ook de verkiezing van Arie van Vliet als sportman van het jaar staat me nog helder voor de geest.
Dank voor dit stukje nostalgie.
Ans Groeneweg-Wolswijk
Den Haag
Personeel van de Piet de Gruyter Woerden 1965
Foto van Joziena Nap
Mij werd gevraagd een stukje te schrijven over de periode die ik bij De Gruyter heb gewerkt.
Dat was van oktober 1963 tot december 1966.
Ik was 20 jaar en mocht van mijn ouders, waar ik 6 jaar in het boerenbedrijf had gewerkt, een baantje zoeken.
Winkelwerk leek me wel leuk en bij De Grutyer in de Voorstraat in Woerden zochten ze personeel via een raamadvertentie, dus ben ik daar wezen solliciteren en werd aangenomen.
In het begin vond ik het moeilijk en de chef bleef me maar achtervolgen tot ik alles onder de knie had.
Een bedieningszaak dus, elke boodschap die de klant opnoemde moest je uit de schappen pakken en handmatig met potlood op een bloknoot optellen en daarna op de kassa met hendel
het eindbedrag aanslaan en het eindbedrag rolde eruit op de kassabon.
We hadden een leuke groep meiden.
Wie me zijn bijgebleven waren Dora van Rijn, Annie Epskamps uit Bodegraven,
Adrie Immerzeel, Joke Alblas, Toke de Lange en de cheffin Aad van Doorn die na de vorige chef kwam.
Dat was een fijn iemand en we hadden véél plezier.
Koffie drinken ging met oploskoffie en als er breuk van koek was, mochten we dat opeten als het afgeschreven was.
Er waren 3 bezorgers voor de buitendienst die met een bestelbus de boodschappen bezorgden nog met opschrijfboekjes; één achterlaten en één mee voor de bezorging.
Wij maakten in het magazijn de boodschappen klaar met twee man, één van ons pakte de boodschappen en legde ze in een plastic tas
(een soort hard plastic kuiptassen die in elkaar pasten zodat er een stapel was).
De boodschappen gingen in een bezorgkist van hout en als de bestelling er in zat ging er een dun kartonnen vel papier over en zo door tot de kist vol was.
Het was altijd druk dus, of in de winkel of in het magazijn.
Er was ook een magazijnbediende, ene Ton uit Woerden.
Hij woonde in de Eendrachtstraat.
De koffie silo’s waren ook beroemd, de voorkant was van koper en de silo’s, waar de baal gebrande koffie in kon had onderaan een hendel.
En als de koffie gemalen was, precies 250 gram per zak, werd de zak netjes dichtgevouwen, dat was ook leuk.
Als je met koopavond moest werken moest je ’s middags drie uur vrij nemen en naar huis gaan.
Tussen de middag had je een uur onbetaald vrij.
Voor het wassen van de schorten kreeg je 5 gulden vergoeding bij het loon.
Ik ben een keer een dag met Joke Alblas naar Den Bosch geweest om de fabriek te bezichtigen en wat er alzo te zien was.
De koffiebonen werden in de fabriek gebrand en ze vertelden ons dat de chocoladeletters al in februari werden gemaakt.
Het was een leuke dag.
Het motto was “En betere waar en 10% alleen De Gruyter” en natuurlijk het snoepje van de week.
Bij 4 gulden aan boodschappen kreeg je het snoepje van de week voor 10 cent erbij.
Het personeel wat in de winkel kocht kreeg 10% extra korting.
Toen ik ging trouwen op 20 september 1966 zijn alle personeelsleden op onze bruiloft geweest en het was de gewoonte dat er 6 zwaar verzilverde theelepels cadeau werden gedaan die ik nu,
bijna 40 jaar later, nog heb.
Alles wat in de winkel stond was van het De Gruyter merk natuurlijk, later verkochten we ook wijnen.
We hebben een reünie gehad bij de cheffin Aad van Doorn die getrouwd was met Jan de Bruijn uit Woerden en die woonde toen in de Jan Steenstraat.
Er was ook een huwelijk van
Adrie Immerzeel met de bezorger die Rien Slingeland heette.
Ik ben niet naar de tentoonstelling van het kruideniersimperium De Gruyter in Den Bosch geweest waar 91000 mensen zijn wezen kijken (zie diverse krantenartikelen a.o.
Trouw van zaterdag 3 februari 2001) en heb eigenlijk niets bewaard uit die tijd, behalve de loonstrookjes en een foto.
Van mijn ervaring bij De Gruyter heb ik later nog veel plezier gehad in de noten en kaaswinkel die ik samen met mijn man heb gehad in de Mariastraat in Utrecht en
nog steeds sta ik geregeld achter de toonbank.
Mijn naam was toen Jozina Nap uit Linschoten en vanaf 20 september 1966 werd dat Jozina van der Stok-Nap.
Ik woon momenteel in Montfoort.
24 april 2006
